elektronegatief

Elektronegatief is een bijvoeglijk naamwoord dat beschrijft hoe sterk een atoom in een chemische binding elektronen naar zich toe trekt. Het begrip verwijst meestal naar de eigenschap elektronegativiteit, een relatieve maat voor de aantrekkingskracht van een atoom op gedeelde elektronen.

Elektronegativiteit wordt vaak gekwantificeerd met de Paulingschaal, een relatieve schaal waarbij fluor de hoogste waarde heeft. Het verschil in elektronegativiteit tussen twee verbonden atomen bepaalt of de binding apolair, polair covalent of ionisch is; grotere verschillen leiden tot sterk polaire of ionische bindingen.

Trend: elektronegativiteit neemt toe over een periode en neemt af naarmate men in een groep naar beneden gaat. Over het algemeen hebben niet-metalen en halogenen hogere waarden dan metalen. Een hogere elektronegativiteit gaat samen met een grotere effectieve kernlading en vaak met een kleiner atoomstraal, terwijl toenemende elektronenafscherming de aantrekkingskracht op gedeelde elektronen kan verminderen.

Context en beperkingen: elektronegativiteit is afhankelijk van de omgeving en is geen absolute eigenschap van een geïsoleerd atoom. Het is een nuttige maat bij het voorspellen van moleculaire polariteit, het type binding en reacties in organische en anorganische chemie.

Voorbeeldwaarden op de Paulingschaal: fluor 3,98; zuurstof 3,44; stikstof 3,04; koolstof 2,55; waterstof 2,20; chloor 3,16.