eiwitdeel

Eiwitdeel is een term die in voedingswetenschap en biochemie wordt gebruikt om een specifieke fractie of component van eiwitten binnen een mengsel aan te duiden. Het begrip kan slaan op afzonderlijke eiwiteiwitten (zoals albumine of globuline), op functionele fracties in voedingsproducten (bijvoorbeeld caseïne- en wei-eiwit in melk) of op industriële eiwitisolaten en -concentraten.

In de voedingsindustrie worden eiwitdelen vaak gescheiden door fractioneringstechnieken zoals isoelectriche precipitatie, ultrafiltratie, chromatografie en precipitatie. Die processen onderscheiden eiwitdelen op basis van oplosbaarheid, lading, grootte of hydrofobe eigenschappen. Het resultaat wordt gebruikt om specifieke functionele eigenschappen te verkrijgen, zoals emulgeren, geleren, schuimvorming of bindkracht.

Analytisch worden eiwitdelen bestudeerd met methoden als SDS-PAGE, massaspectrometrie, aminozuuranalyse en totale stikstofbepalingen (Kjeldahl, Dumas) om samenstelling, zuiverheid en moleculaire massa vast te stellen. Voor voedingsetikettering blijft vaak de totale eiwitwaarde relevant, maar voor productontwikkeling en onderzoek is kennis van afzonderlijke eiwitdelen cruciaal.

Eiwitdelen spelen ook een rol in voedingswaarde en allergeniteit: de aminozuursamenstelling bepaalt biologische waarde, terwijl specifieke eiwiteiwitten allergische reacties kunnen veroorzaken. De term wordt in wetenschappelijke en industriële contexten gebruikt zonder eenduidige standaarddefinitie en hangt af van het toepassingsgebied en de gekozen scheidingsmethode.