drukresistentie

Drukresistentie is het vermogen van een object, structuur of organisme om onder druk te blijven functioneren zonder blijvende schade. In de materiaalkunde en bouwkunde verwijst het vooral naar de capaciteit om externe druk te weerstaan en niet te vervormen of te breken. Voor materialen wordt drukresistentie doorgaans uitgedrukt als compressieve sterkte, yield-strength of breukdruk, gemeten onder gecontroleerde lasttoestanden zoals hydrostatische druk of uniaxiale compressie. De belangrijkste factoren zijn materiaalsamenstelling, microstructuur, aanwezigheid van defecten, temperatuur en de snelheid van belasting.

In de voedselveiligheid en biotechnologie verwijst drukresistentie naar de weerstand van micro-organismen tegen high-pressure processing (HPP), waarbij water onder hoge druk wordt gebracht om pathogenen te inactiveren. Vegetatieve cellen zijn meestal gevoeliger voor druk dan endosporen; de opkomst en overleving hangen af van factoren zoals soort, pH, wateractiviteit en aanwezigheid van beschermende stoffen. Beoordeling gebeurt met log-reductie onder bepaalde druk en duur; vaak worden D-waarden (tijd voor een log-reductie bij gegeven druk) en Z-values (de drukverhoging die nodig is voor een log-reductie) gebruikt.

Toepassingen en implicaties: drukresistentie bepaalt ontwerpkeuzes bij drukcontainers, pijpleidingen en bouwkonstrukties, evenals bij procesoptimalisatie in voedselveiligheid waarbij gewenste microbiële inactivatie wordt nagestreefd. Betrouwbare evaluatie vereist gestandaardiseerde testmethoden en normen.