droogteperioden

Droogteperiode is een periode waarin neerslag aanzienlijk lager is dan normaal over een langere tijd, waardoor bodemvocht, gewasgroei en natuurlijke en menselijke waterbronnen onder druk komen te staan. De term omvat verschillende aspecten van droogte en wordt vaak onderverdeeld in meteorologische, hydrologische en agrarische droogte.

Meteorologische droogte verwijst naar een aanhoudend neerslagtekort ten opzichte van de langjarige klimatologie in een regio. Hydrologische droogte duidt op dalende waterstanden van rivieren, meren en grondwater, wat vaak volgt op aanhoudend neerslagtekort en hogere evapotranspiratie. Agrarische droogte beschrijft de gevolgen voor gewassen en veestapel door onvoldoende bodemvocht en belichte stress, zelfs als meteorologische en hydrologische droogte aanwezig zijn.

Droogte wordt gemonitord met verschillende indices, zoals de Standardized Precipitation Index (SPI), de Palmer Drought Severity Index (PDSI) en de SPEI, die neerslagtekort en verdamping combineren over verschillende tijdschalen. Drougtsignalen worden ook waargenomen via waterstanden, grondwaterpeilen en vegetatie-indicatoren. De oorzaken zijn een combinatie van natuurlijke variabiliteit (bijv. ENSO-oscillaties) en klimaatverandering, die lengtes en intensiteit van droogte kunnen beïnvloeden. Menselijk handelen zoals overmatig groundwatergebruik en vervuiling kan droogterisico’s verergeren.

Invloeden bestaan uit landbouw- en watervoorzieningsdruk, economische verliezen, ecosysteemstress en verhoogde kans op bosbranden. Adaptatie omvat waterbesparing, efficiëntere irrigatie, vraag- en aanbodbeheer, veerkrachtige gewaskeuzes en droogteplanning in beleid en infrastructuur.