diepteindeling

Diepteindeling is een generieke term voor het onderverdelen of classificeren van een gebied of dataset op basis van afstand tot een referentievlak, doorgaans het wateroppervlak of het aardoppervlak. Het begrip wordt in verschillende disciplines gebruikt, waaronder oceanografie, geologie, hydrologie, archeologie, civiele techniek en bosbouw, en krijgt per vakgebied specifieke invullingen en grenzen.

In oceanografie en hydrologie verwijst diepteindeling naar de indeling van de waterkolom in zones (bijvoorbeeld epipelagisch, mesopelagisch) met onderscheid in lichtintensiteit, temperatuur en biologische gemeenschappen. In geologie en archeologie draait het om stratigrafie: lagen in bodems of sedimenten die informatie geven over ouderdom en ontstaansprocessen. In civiele techniek en bouwkunde wordt diepteindeling toegepast bij funderingen, grondonderzoek en ontgravingsontwerp, vaak gekoppeld aan veiligheids- en constructienormen.

Meetmethoden variëren van sonar, echolood en satellietgegevens tot boormonsters en handmetingen. Toepassingen omvatten navigatie, habitat- en milieuonderzoek, risicoanalyse bij bouwprojecten en reconstructie van landschapsgeschiedenis. Beperkingen zijn meetfouten, ruimtelijke resolutie en dynamische veranderingen door getijden, sedimentatie of menselijke ingrepen. Terminologie en grenswaarden verschillen per discipline en land, waardoor contextuele specificatie meestal noodzakelijk is.