desalinerings

Desalineringsprocessen verwijzen naar technologieën die zout water, brak water of industriële waterstromen ontdoen van zout en andere mineralen zodat drink- of proceswater ontstaat. De meest gangbare methoden zijn omgekeerde osmose (RO) en thermische distillatie. Bij omgekeerde osmose wordt water onder hoge druk door semipermeabele membranen geperst, waardoor zoutionen achterblijven en vrijwel zuiver water overblijft. Moderne RO-installaties maken gebruik van energie-terugwinningssystemen om het verbruik te beperken. Thermische distillatie omvat systemen zoals multi-effect distillatie (MED) en multi-stage flash (MSF), waarbij verdamping en condensatie plaatsvinden; deze technologieën gebruiken vaak warmte uit overige processen of lage-cost warmtebronnen.

Daarnaast kan elektrodialyse (ED) worden toegepast voor lagere zoutconcentraties en voor bepaalde industriële toepassingen. Grootschalige projecten combineren soms meerdere technieken en optimaliseren processen met warmterecuperatie en recuperatie van verspilde energie.

Desalineringsinstallaties leveren meestal drinkwater of proceswater aan stedelijke of industriële gebruikers, met name in kustgebieden waar zoetwaterbronnen schaars zijn. Regio’s met uitgebreide desalineringscapaciteit omvatten delen van het Midden-Oosten, Noord-Afrika, Australië en sommige gebieden in Noord-Amerika en Europa.

Voordelen zijn onder meer een betrouwbare watervoorziening en minder afhankelijkheid van traditionele zoetwaterbronnen, wat vooral waardevol is bij extreme droogte. Nadelen zijn een hoog energiedemand, significante investerings- en onderhoudskosten en milieu-uitdagingen rond de afvoer van geconcentreerde brine en chemische reststoffen. Technologische ontwikkelingen richten zich op hogere efficiëntie, lagere kosten en beter gebruik van hernieuwbare energie.

Gezondheid en milieuregulering spelen een rol bij kwaliteitsnormen en monitoring van desalineringinstallaties.