deflectie

Deflectie is een term die in de natuurkunde, techniek en aanverwante vakgebieden wordt gebruikt om de verandering van richting of pad van een bewegend object, signaal of straal aan te duiden ten opzichte van het oorspronkelijke traject. Deze afwijking ontstaat door externe krachten, interacties met materialen of velden, of door randvoorwaarden in een systeem.

In de mechanica verwijst deflectie meestal naar de verplaatsing van een structureel element onder belasting, gemeten als de maximale verplaatsing vanuit de niet-belaste stand. Bij balken en constructies kan men deflectie berekenen met theorieën zoals de Euler-Bernoulli-balkentheorie, afhankelijk van geometrie, materiaal en randvoorwaarden. Deflectie is een cruciale parameter bij het evalueren van veiligheid en functionaliteit van constructies.

In optica en deeltjesfysica verwijst deflectie naar buiging of afbuiging van een licht-, stralings- of deeltjespad onder invloed van velden, refractie of media. In sport en ballistik beschrijft deflectie hoe de traject van een projectiel of bal afwijkt door wind, spin, contact met oppervlakken of aerodynamische effecten.

Deflectie wordt meestal uitgedrukt als een hoek (deflectiehoek) of als een lineaire verschuiving op een bepaald punt. Het kan direct gemeten worden met sensoren of berekend vanuit modellen. De term komt van het Latijnse deflectere, via het Franse déflection, en wordt in veel talen met vergelijkbare betekenis gebruikt.