contracteren

Contracteren is het proces waarbij twee of meer partijen een overeenkomst aangaan, met als doel rechten en verplichtingen vast te leggen. In het Nederlands wordt vaak gesproken over het sluiten van een overeenkomst. De term wordt veel gebruikt in juridische, zakelijke en inkoopcontexten. Een contract ontstaat doorgaans door aanbod (een voorstel met essentiële voorwaarden) en aanvaarding (toestemming van de andere partij). Belangrijke elementen zijn wilsgebondenheid, capaciteit, een doel dat juridisch toelaatbaar is, en in veel gevallen een duidelijke beschrijving van prestaties en betaling. Schriftelijke vastlegging is vaak aan te bevelen en kan in sommige gevallen vereist zijn, bijvoorbeeld bij bepaalde zakelijke of publieke contracten; maar mondelinge overeenkomsten kunnen ook rechtsgeldig zijn, mits de gedragingen van partijen de overeenkomst bevestigen.

Soorten contracten omvatten koopovereenkomst, dienstverleningsovereenkomst, aannemingsovereenkomst, lease- of huurcontract, en arbeids- of opdrachtovereenkomst. In bedrijfspraktijk onderscheidt men soms contracteren als zelfstandig contracteren (contractanten of opdrachtnemers) en inkoop- of uitbestedingscontracten door de opdrachtgever.

Proces en beheer: contracteren omvat onderhandelingen, het opstellen van de contracttekst, ondertekening en vervolgens uitvoering, monitoring en, indien nodig, wijziging of beëindiging (ontbinding, opzegging, beëindiging bij prestaties, of bij wanprestatie). Contractbeheer of contractmanagement richt zich op naleving, risico’s, wijzigingsbeheer en beoordeling van prestaties.

Zie ook: overeenkomst, opdrachtnemer, opdrachtgever, aanbesteding, contractmanagement.