cofinancieren

Cofinanciering is het verschijnsel waarbij meerdere partijen gezamenlijk de kosten van een project dragen, vaak volgens een vooraf afgesproken cofinancieringspercentage. De bijdragen kunnen cash zijn of in-kind, zoals tijd van medewerkers, materialen of apparatuur. Deze bijdragen worden gewaardeerd en opgenomen in de begroting en moeten aantoonbaar worden verantwoord.

Cofinanciering komt veel voor bij Europese subsidies, onderzoeksfinanciering, publieke-private samenwerkingen en andere overheidsprojecten. In veel gevallen geldt dat een subsidie een deel van de kosten dekt en de rest door de cofinanciers moet worden bijgedragen. De precieze regels over wat meetelt als cofinanciering en welk aandeel vereist is, verschillen per programma en regeling.

De verantwoording van cofinanciering vindt meestal plaats via een cofinancieringsovereenkomst, waarin bedragen, tijdlijnen, rollen en verantwoordingsprocedures zijn vastgelegd. Bij in-kind bijdragen is een betrouwbare waardering en registratie van uren en middelen essentieel, aangezien dit nauwkeurig moet worden aangetoond in voortgangsrapportages en audits.

Voordelen van cofinanciering zijn onder meer een grotere financieringsbasis, verdeling van risico’s, en vaak meer betrokkenheid en draagvlak bij betrokken partijen. Uitdagingen omvatten het werven van cofinanciers, de complexiteit van verantwoording en de waardering van in-kind bijdragen, en cashflow-issues door verschillende timing van bijdragen. In veel landen draagt cofinanciering bij aan de realisatie van projecten die anders niet haalbaar zouden zijn.