blokopslag

Blokopslag is een opslagcategorie waarbij gegevens worden opgesplitst in vaste blokken van gelijke grootte. Elk blok heeft een adres en wordt door een opslagcontroller beheerd. De blokken worden aan een host gepresenteerd als een ruwe blokapparaat (LUN). De host gebruikt vervolgens een bestandssysteem of een database op deze blokken om bestanden en gegevens te organiseren.

Belangrijke kenmerken van blokopslag zijn onder meer hoge prestaties en voorspelbare latency, wat het geschikt maakt voor veeleisende workloads zoals databases, virtuele machines en transactieverwerking. Toegang vindt meestal plaats via netwerken of SAN-verbindingen, met opties als iSCSI, Fibre Channel en NVMe over Fabrics. Blokopslag wordt vaak voorzien van functies zoals snapshots, replicatie en redundantie, en wordt meestal beheerd in combinatie met RAID of andere vormen van foutencorrectie.

Verschillen met andere opslagtypen: bij blokopslag wordt data opgeslagen als blokken zonder ingebouwde bestandskenmerken. Een bestandsstructuur bestaat pas wanneer een bestandssysteem op de blokken wordt toegepast. In tegenstelling tot bestandopslag, waar bestanden en mappen metadata en structuur bevatten, en objectopslag, waar elk object zijn eigen metadata en identificeerbare API heeft, biedt blokopslag geen native hiërarchie of metadata per bestand zonder een bovenliggende bestandssysteemlaag.

Toepassingen en omgevingen: blokopslag komt veel voor in storage area networks (SAN) en directe opslag (DAS). In de cloud wordt blokopslag aangeboden als diensten zoals Amazon Elastic Block Store (EBS), Google Persistent Disk en Azure Managed Disks. Beheer omvat provisioning, prestatiebeheer, redundantie, back-ups en snapshots, en vaak migratie van volumes tussen systemen.