bladranden

Bladranden verwijzen naar de rand van een blad, het uiteinde van de bladschijf waar het weefsel eindigt. De vorm en structuur van de bladrand zijn belangrijke kenmerken in de botanische identificatie en classificatie van planten, omdat zij vaak stabiel zijn binnen soorten en zelden door omgevingsfactoren drastisch veranderen.

Veelvoorkomende bladrandtypes zijn onder meer: geheel rand (glad) zonder tanden of inkeping; serrate of gezaagde rand met scherpe, naar de tip gerichte tanden; dentate met bredere, afgeronde tanden; crenate met afgeronde tanden; crenulate met zeer kleine, afgeronde tanden; lobate of gelobde rand met diepe insnijdingen die delen van de bladschijf blootleggen; undulate of golvende rand met een duidelijke golfbeweging; sinuate of licht golvende rand met afwisselend scherpe en minder scherpe bochten. Naast deze basistypes bestaan er varianten zoals fijne serraten of sterk geprononceerde loben, die vaak speciespecifiek voorkomen.

Toepassing en variatie: bladranden worden veel gebruikt bij identificatie, samen met andere morfologische kenmerken zoals bladvorm, nervatuur en bladsteel. De rand kan genetisch bepaald zijn, maar milieuomstandigheden en bladouderdom kunnen subtiele verschuivingen veroorzaken in de scherpte van de tanden of insnijdingen. In taxonomische keys dienen bladranden vaak samen met andere kenmerken gerapporteerd te worden om nauwkeurige onderscheidingen tussen soorten en ondersoorten te maken.