bijeenklonteren

Bijeenklonteren is een proces waarbij losse deeltjes of moleculen in een suspensie of colloïdaal milieu samenklonteren tot grotere deeltjes of clusters. Het resulterende geheel wordt een aggregaat genoemd, dat minder gedispergeerd is dan de oorspronkelijke deeltjes. Bijeenklonteren komt veel voor in vloeistoffen en kan zowel spontaan als onder invloed van omstandigheden voorkomen.

De krachten die leiden tot bijeenklonteren zijn divers: aantrekkingskrachten zoals van der Waals, hydrophobe interacties en elektrostatistische aantrekking; in veel systemen kunnen polymeren of andere additieven bruggen vormen tussen deeltjes. Veranderingen in ionsterkte, pH, temperatuur of mechanische agitatie veranderen de balans tussen stabiliserende en aggregerende krachten en bevorderen klontering. Afhankelijk van de binding kan een cluster stabiel blijven of verder samenklonteren tot grotere korrels; dit kan sedimentatie of vlokkvorming versnellen.

Toepassingen en context: bijeenklonteren speelt een rol in waterbehandeling (vlokvorming en coagulatie), pigment- en voedseltechnologie, farmaceutische suspensies en keramische materialen, en in geologische processen zoals sedimentatie in bodems. In vakliteratuur wordt de term soms gelijkgesteld aan aggregatie of klontering, maar vaak wordt onderscheid gemaakt tussen aggregatie (vorming van losse clusters) en coalescence (fusioneren van de eenheden). Zie ook aggregatie, coalescence, coagulatie en vlokkvorming.

---