betrouwbaarheidmaatregelen

Betrouwbaarheidmaatregelen zijn maatregelen die bedoeld zijn om de betrouwbaarheid van een systeem of component te bepalen, te bewaken en te verbeteren. Ze bestaan uit kwantitatieve metrics, analytische methoden en organisatorische praktijken die samen helpen de kans op uitval te begrijpen en te verkleinen.

Belangrijke betrouwbaarheidsmetingen zijn onder meer de waarschijnlijkheid van functioneren R(t), de uitvalintensiteit λ(t) en de leeftijdfunctie. Populaire metriek is de mean time between failures (MTBF) voor herbruikbare systemen, de mean time to failure (MTTF) voor onafgebroken nieuwe systemen, en de mean time to repair (MTTR) voor onderhoudsprocessen. Beschikbaarheid is vaak een afgeleide maat: beschikbaarheid = MTBF / (MTBF + MTTR). Daarnaast worden faalkansen, onderhoudsinterval en betrouwbaarheid van subsystemen afzonderlijk gemonitord.

Methoden: betrouwbaarheid analyse zoals FMEA (failure mode and effects analysis) en fault tree analysis (FTA) om kritieke faalwegen te identificeren. Modellering met levensduurverdelingen (bijv. Weibull) en probabilistische analyses worden gebruikt om faalpatronen te voorspellen en te vergelijken.

Om betrouwbaarheid te verbeteren worden ontwerpprincipes toegepast zoals redundantie, fail-safe ontwerp, monitoring van conditie, diagnose- en prognosetechnieken, preventief onderhoud en voorspellend onderhoud. Data-gedreven onderhoudsprogramma's en testen onder versnelde levenstests leveren gegevens voor continue verbetering.

Toepassingsgebieden omvatten productieapparatuur, voertuigen en infrastructuur, ICT en software, consumentenelektronica en medische apparaten. Organisaties hanteren normen zoals ISO 9001, IEC 61508, of ISO 26262 om betrouwbaarheid en veiligheid te waarborgen en om verantwoording af te leggen.