beschermingsmantel

Een beschermingsmantel is een beschermende laag of behuizing rondom een apparaat, systeem of onderdeel die bedoeld is om schade door straling, warmte, corrosie of mechanische belasting te voorkomen. Doel is het beschermen van zowel gevoelige onderdelen als de operator en het verlengen van de levensduur van de installatie.

Toepassingen komen voor in de kern- en ioniserende stralingsindustrie (bescherming van reactoronderdelen en hot cells), in de medische techniek (omhullingen rondom röntgenapparatuur en brachytherapie-apparatuur), in ruimtevaart en luchtvaart (thermische en stralingsbescherming) en in elektronica (EMI-afscherming). Materialen variëren van lood, staal en beton tot tungsten, keramische en composietmaterialen, vaak gekozen op basis van stralingsniveau, temperatuur en mechanische eisen.

Het ontwerp omvat dikteberekening, materiaalkeuze, afdichtingen en koelmogelijkheden. Mantels kunnen vlak, cilindrisch of opgebouwd uit meerdere secties zijn en worden vaak verzonken of bevestigd rondom een kern. Soms zijn koelkanalen of waterafvoer geïntegreerd om warmte af te voeren; de assemblage vereist periodieke inspectie en onderhoud.

Voordelen zijn onder meer vermindering van stralingsdosis, betere operationele veiligheid en langere levensduur van componenten. Nadelen zijn extra gewicht, kosten en mogelijk beperkte toegankelijkheid voor onderhoud. Bij het ontwerp moet een balans worden gevonden tussen bescherming, functionaliteit en economische haalbaarheid.

Zie ook: stralingsbescherming en afscherming.