belichtingswaarde

Belichtingswaarde, meestal afgekort als EV, is een numerieke maatstaf voor het belichtingsniveau van een scène in de fotografie. Ze beschrijft de combinatie van diafragma (f-getal), sluitertijd en ISO die nodig is voor een correct belichte beeldopname. De methode is gebaseerd op een referentie-ISO van 100 en geeft een gestandaardiseerde manier om lichtniveaus met elkaar te vergelijken.

De standaardformule voor EV bij ISO 100 luidt: EV100 = log2(N^2 / t), waarbij N het f-getal is en t de belichtingstijd in seconden. Doordat de schaal logaritmisch is, wijzigt een verplaatsing van één EV het lichtniveau met een factor twee; hoger EV betekent donkerder belichting en lager EV betekent helderder belichting, toegepast op hetzelfde sensor- en scene-parameters.

Om de belichting te koppelen aan een ander ISO-niveau wordt vaak de relatie EV = EV100 + log2(ISO/100 gebruikt. Hiermee kan dezelfde diafragma- en sluitertijdconfiguratie bij een hoger ISO leiden tot een hogere EV (meer belichting) en bij een lager ISO juist tot een lagere EV (minder belichting).

Praktisch gebruik: belichtingswaarde wordt vaak door lichtmeters weergegeven en helpt fotografen bij het kiezen van instellingen. In handmatig (manual) stand kun je diafragma en sluitertijd zo afstemmen dat de meter een gewenste EV aangeeft voor de ingestelde ISO. Een verandering van één EV komt neer op één stop in belichting, wat kan worden bereikt door een aanpassing in diafragma, sluitertijd of ISO; veel camera’s bieden aanpassingen in 1/3-stopstappen.

Belichtingswaarde is een hulpmiddel om belichting te begrijpen en te controleren, met name bij verschillende lichtomstandigheden en in combinatie met metingsmodi en belichtingscorrecties.