beleggingsdienstverlening

Beleggingsdienstverlening is een verzamelterm voor financiële diensten die verband houden met beleggingen in financiële instrumenten. In de Nederlandse wetgeving omvat dit onder meer beleggingsadvies, vermogensbeheer (het actief beheren van een beleggersportefeuille) en dienstverlening rondom de uitvoering van orders, evenals de safekeeping en administratie van effecten. Het begrip geldt zowel voor particuliere als voor institutionele klanten en kan op verschillende niveaus worden aangeboden, van advies op maat tot volledige portefeuillebeheer.

De belangrijkste dienstcategorieën omvatten beleggingsadvies (persoonlijke aanbevelingen over beleggingen), vermogensbeheer (het actief beheren van beleggingsportefeuilles namens klanten) en overige dienstverlening zoals de uitvoering van orders en de ontvangst en doorverhandeling van klantorders, plus administratieve diensten zoals bewaargeving en administratie van financiële instrumenten.

Beleggingsdienstverleners in Nederland zijn doorgaans gereguleerd op basis van de Wet op het financieel toezicht (Wft) en vallen onder toezicht van de Autoriteit Financiële Markten (AFM). Sommige instellingen vallen tevens onder de prudentiële regels van De Nederlandsche Bank (DNB). Dienstverleners moeten voldoen aan eisen rond integriteit, deskundigheid en geschiktheid (fit and proper), en financieel soliditeit. Klanten hebben recht op duidelijke informatie over kosten, risico’s en hun belegging(s) of strategie, en er gelden regels voor belangenconflicten en passende dienstverlening.

Het doel van de regelgeving is transparantie, consumentenbescherming en prudent risicobeheer te bevorderen. Beleggingsdienstverlening kan worden toegepast op consumenten, professionele cliënten en institutionele beleggers, met toezicht op de manier waarop adequaat wordt geadviseerd en beheerd.