bedrijfsregelingen

Bedrijfsregelingen is een verzamelterm voor arbeidsvoorwaarden en faciliteiten die een werkgever aan zijn werknemers aanbiedt als onderdeel van het compensatiepakket. Deze regelingen zijn vaak non-cash vormen van beloning of vergoedingen die binnen de organisatie zijn afgesproken en uitgevoerd, meestal met aandacht voor efficiëntie en behoud van personeel. In de Nederlandse context komen bedrijfsregelingen vooral naar voren in de werkkostenregeling (WKR), waarin werkgevers bepaalde kosten onbelast kunnen aanbieden aan werknemers tot een afgesproken ruimte.

Binnen de werkkostenregeling kunnen bedrijfsregelingen belastingvrij worden verleend tot een bepaalde vrije ruimte van het fiscale loon. Wordt deze grens overschreden, dan vindt belasting plaats in de loonheffing bij de werknemer. De exacte invulling en grenzen worden vastgelegd door de Belastingdienst en hangen af van de regels die op een gegeven moment gelden. Werkgevers zijn verantwoordelijk voor de administratieve afhandeling en voorlichting aan medewerkers over wat wel en niet onder de regeling valt.

Voorbeelden van bedrijfsregelingen zijn onder meer bedrijfsauto’s of leaseauto’s, reiskostenvergoedingen, vergoeding voor telefoon en internet, studiekosten, maaltijd- en cateringregelingen, personeelskortingen, sport- en kulturaabonnementen en childcare- of gezondheidsvoorzieningen. De opzet kan per bedrijf verschillen en wordt doorgaans vastgelegd in een bedrijfsbeleid of regeling, met criteria voor toelating, looptijd, en verantwoording.

Voordelen van bedrijfsregelingen voor werkgevers zijn meer flexibiliteit in beloning en kostenbeheersing, terwijl werknemers kunnen profiteren van belastinggunstig of aanvullende voorzieningen. Nadelen kunnen administratieve lasten en potentiële ongelijke behandeling zijn als de regelingen niet goed zijn ingericht.