autorisatiepunten

Autorisatiepunten is een term die wordt gebruikt in informatiebeveiliging en softwarearchitectuur om de plaatsen of momenten aan te duiden waar een autorisatiebesluit wordt genomen voordat toegang wordt verleend tot een bron of een handeling wordt uitgevoerd. Ze bepalen of een gebruiker, proces of systeem gemachtigd is om een bepaalde actie uit te voeren, op basis van toegangsrechten, rollen of attributen.

In een beveiligingsarchitectuur worden autorisatiepunten vaak ondersteund door een geautomatiseerd besluitvormingssysteem. Typisch zijn er onderdelen zoals een policy decision point (PDP) dat beslissingen aflevert op basis van beleidsregels, een policy enforcement point (PEP) dat de beslissing afdwingt, en eventueel een policy information point (PIP) dat extra attributen levert. Deze combinatie maakt het mogelijk om centrale en fijnmazige toegangsregels toe te passen, bijvoorbeeld op API-eindpunten, applicatiediensten, databases en netwerksystemen.

Voorbeelden van toepassing zijn webapplicaties die authorisatie controleren bij elke API-aanroep, databanktoegang die gebonden is aan rollen of kenmerken van de gebruiker, en cloudomgevingen waar resource-toegang per query of per bestand wordt beoordeeld. Goed ingerichte autorisatiepunten dragen bij aan het principe van minimum privileges en betere governance, maar misconfiguratie of policy drift kan leiden tot ongewenste toegang of vertragingsopties.

Zie ook: toegangscontrole, RBAC, ABAC, XACML, PDP en PEP. Autorisatiepunten onderscheiden zich van authenticatie, dat gaat over wie je bent, terwijl autorisatie gaat over wat je mag doen.