arbeidshouding

Arbeidshouding is een term die verwijst naar de lichaamshouding en gedragingen van een persoon tijdens het verrichten van werk. Het begrip omvat zowel fysieke aspecten—zoals zitten, staan, bukken en het gebruik van armen en handen—als gedragsmatige componenten zoals frequentie van bewegingen en pauzegewoonten. Arbeidshouding wordt vaak behandeld binnen ergonomie en arbeidsgezondheid.

Een juiste arbeidshouding vermindert de belasting van spieren en gewrichten en kan het risico op musculoskeletale klachten, vermoeidheid en werkgerelateerde blessures verlagen. Veelvoorkomende problematische houdingen zijn langdurig gebogen of gedraaide romp, voorovergebogen nek bij beeldschermwerk, en herhaalde handelingen met hoge krachtinspanning. Zitten zonder pauzes en slecht afgestelde werkplekken dragen eveneens bij aan problemen.

Verbetering van arbeidshouding gebeurt door werkplekontwerp en werkorganisatie: verstelbaar meubilair, juiste werkhoogtes, hulpmiddelen voor tillen, taakrotatie, micro-pauzes en training in til- en werkhoudingsprincipes. Instrumenten zoals RULA en REBA worden gebruikt om houdingen te beoordelen. Persoonlijke factoren (leeftijd, fysieke conditie) en psychosociale aspecten (werkdruk, autonomie) beïnvloeden ook het ontstaan van klachten.

Werkgevers hebben in veel landen een zorgplicht om risico’s door ongezonde arbeidshoudingen te beperken via risico-inventarisatie, voorlichting en maatregelen. Het doel is het bevorderen van duurzame inzetbaarheid en het voorkomen van verzuim door werkgerelateerde klachten.