annuïteitenlening

Een annuïteitenlening is een leningvorm waarbij de lener gedurende de looptijd een vast bedrag per periode betaalt, de annuïteit, die bestaat uit rente en aflossing. Het bedrag blijft gelijk, waardoor het budgetteren eenvoudig is. Aan het begin bestaan de betalingen vooral uit rente; na verloop van tijd neemt het aandeel van de aflossing toe en slinkt het rentedeel.

De berekening van de vaste betaling gebeurt meestal met de gegevens leningbedrag L, de periodieke rente r (per betaalperiode) en het aantal betalingstermijnen n. De vaste betaling A voldoet aan A = L × [r(1+r)^n] / [(1+r)^n − 1]. Door deze regelmatige aflossing daalt de uitstaande schuld elke periode; na n betalingen is de lening volledig afgelost. De exacte rente en aflossing hangen af van of de rente vast of variabel is gedurende de looptijd.

Gedurende de looptijd verandert de betalingsverdeling: in de beginfase zijn de rentebetalingen het grootste deel van de annuïteit, terwijl de aflossing geleidelijk toeneemt. Dit resulteert in een dalende openstaande schuld en een dalende rentelast voor elke volgende periode. Bij vroegtijdige aflossing kan een boeterente van toepassing zijn, afhankelijk van de voorwaarden van de lening.

Voordelen van een annuïteitenlening zijn voorspelbare, vaste maandlasten en eenvoudig budgetbeheer. Nadelen zijn onder meer dat de totale rentelast over de looptijd hoog kan uitvallen in vergelijking met sommige andere leningsvormen, en minder flexibiliteit bij wijzigingen of extra aflossingen afhankelijk van de contractvoorwaarden.

In de praktijk wordt een annuïteitenlening veel gebruikt voor hypotheken en andere consumer- en zakelijke leningen, doordat de vaste betalingsstructuur mensen helpt financiële verplichtingen beter te plannen.