Home

adsorbaatdeeltjes

Adsorbaatdeeltjes zijn deeltjes die zich door adsorptie aan een oppervlak hechten. Adsorptie is het proces waarbij moleculen of atomen op het oppervlak worden vastgehouden, in tegenstelling tot absorptie, waarbij stoffen in het bulkmateriaal doordringen. De adsorbaatdeeltjes kunnen chemisch vastzitten (chemisorptie) of slechts door zwakke krachten (fysische adsorptie) gebonden zijn. Fysische adsorptie is doorgaans reversibel en hangt sterk af van temperatuur en druk, terwijl chemisorptie sterker is en vaak onomkeerbaar is.

Adsorptie vindt plaats op allerlei oppervlakken, van vaste, poruze materialen zoals actieve koolstof, silicagel en klei

Modellering en meting van adsorptie maken gebruik van verschillende isothermen en theorieën. Veel gebruikte modellen zijn

Toepassingen van adsorptie zijn onder meer water- en luchtzuivering, verwijdering van organische verontreinigingen, katalyse, sensorontwikkeling en

tot
metalen.
De
aard
van
de
adsorptie
wordt
beïnvloed
door
factoren
als
de
aard
van
het
adsorbat
en
het
adsorbens,
de
temperatuur,
de
druk
of
concentratie,
en
de
structuur
van
het
oppervlak.
Adsorptie
speelt
een
cruciale
rol
in
processen
zoals
gas-
en
vloeistofzuivering,
katalyse,
sensortechnologie
en
chromatografie.
de
Langmuir-isotherm
(monolagadsorptie
op
een
homogeen
oppervlak),
de
Freundlich-isotherm
(empirisch
passend
op
diverse
oppervlakken)
en
de
BET-theorie
(Brunauer-Emmett-Teller)
voor
het
schatten
van
de
specifieke
oppervlakte
via
gasadsorptie
bij
lage
temperaturen.
De
hoeveelheid
adsorbaat
wordt
vaak
uitgedrukt
in
kamers
zoals
µmol/g
of
mg/g.
solide-fase
extractie.
Desorptie
en
regeneratie
van
adsorptie-materialen
zijn
belangrijke
aspecten
in
herbruikbare
systemen.