adapterpatroon

Adapterpatroon is een structureel ontwerppatroon dat de interface van een bestaande klasse omzet naar een interface die een client verwacht. Hierdoor kunnen onderdelen met mismatched interfaces samenwerken zonder dat de onderliggende code gewijzigd hoeft te worden. Het patroon wordt veel toegepast bij het hergebruiken van bestaande code of bij integratie van externe bibliotheken.

De belangrijkste situatie is dat systemen code bevatten met verschillende interfaces die niet compatibel zijn. Wanneer aanpassingen in de client of in de bestaande klassen ongewenst of onpraktisch zijn, kan een Adapter uitkomst bieden door een wrapper te vormen die de gewenste Target- interface implementeert en de oproepen omzet naar de Adaptee-interface.

De kernrollen zijn de Client, de Target-interface, de Adaptee en de Adapter. De Adapter implementeert de Target- interface en vertaalt de oproepen naar de Adaptee, eventueel met dataconversies of API-wijzigingen. Er bestaan twee varianten: de Class Adapter, die gebruikmaakt van overerving om de Adaptee te laten implementeren via de Target-interface, en de Object Adapter, die compositie gebruikt en een Adaptee-object bevat.

Voordelen van het Adapterpatroon zijn onder meer het vergroten van hergebruik van bestaande code, het voorkomen van ingrijpende wijzigingen in de client en het verbeteren van flexibiliteit bij groeiende systemen. Nadelen zijn onder meer extra indirection, mogelijke complexiteit bij meerdere adapters en minder transparantie bij debugging. Het patroon is vooral geschikt wanneer een bestaand component eenvoudig te hergebruiken is via een nieuw integraal punt, of wanneer het niet mogelijk is de oorspronkelijke interfaces te wijzigen.