aanbiederkeuze

Aanbiederkeuze is het principe dat een cliënt in veel onderdelen van de Nederlandse zorg- en ondersteuningssystemen zelf een leverancier van zorg of ondersteuning kan kiezen. Het gaat hierbij om keuzes tussen verschillende aanbieders van bijvoorbeeld huisartszorg, thuiszorg, fysiotherapie, jeugdzorg of Wmo-ondersteuning. De mogelijkheid tot aanbiederkeuze verschilt per sector, regio en regeling, en is vaak afhankelijk van budgetten, contracten en beschikbaarheid.

Proces en uitvoering: bij aanbiederkeuze krijgt de cliënt informatie en advies over beschikbare aanbieders die aansluiten bij diens hulpvraag. Dit kan via een gemeente, zorgkantoor, zorgverzekeraar of andere regiepartij. De cliënt kan aanbieders vergelijken op kwaliteit, prijs, bereikbaarheid en wachttijden, en een voorkeur uitspreken. In sommige trajecten kan de gekozen aanbieder via een persoonsgebonden budget (pgb) of een gecontracteerde regeling vergoed worden. Het proces kan begeleiding omvatten door een zorgbemiddelaar of consulent die helpt bij het maken van de keuze en het afstemmen van indicaties en budget.

Rechten en beperken: aanbiederkeuze is bedoeld om autonomie en maatwerk te bevorderen, maar de mogelijkheden zijn niet overal gelijk. Sommige sectoren kennen beperkingen door contracten, vergoedingsregels of beschikbaarheid. Het recht om van aanbieder te wisselen kan onderhevig zijn aan gemelde procedures en termijnen.

Doel en context: het concept sluit aan bij het streven naar klantgerichte zorg, betere informatievoorziening en concurrentie tussen aanbieders om kwaliteit en prijs te verbeteren. Het begrip speelt een belangrijke rol in het sociale domein (Wmo, jeugdzorg) en in bepaalde zorgverzekerings- en zorginkoopverbanden.