Wrapperformaten

Wrapperformaten, in het Engels container formats, zijn digitale bestandstypes die meerdere gecodeerde streams en bijbehorende metadata in één bestand bundelen. Ze definiëren niet de compressie of coderingsmethode van de inhoud; in plaats daarvan leveren ze een structuur die audio-, video- en ondertitelstreams, samen met metadata, hoofdstukken en andere gegevens coördineert en synchroon laat afspelen.

Belangrijke kenmerken zijn onder meer ondersteuning voor meerdere tracks, tijdcodes voor synchronisatie, metadata en hoofdstukken, en indexering die streaming en willekeurige toegang mogelijk maakt. Containers zorgen ook voor fouttolerantie en compatibiliteitsmaatregelen die oudere of beperkter spelers makkelijker laten afspelen.

Voorbeelden van wrapperformaten zijn MP4 (MPEG-4 Part 14), MKV (Matroska), AVI, MOV (QuickTime), WEBM en Ogg. Sommige zijn open en breed ondersteund (MKV, WebM, Ogg), anderen zijn proprietair of patent-beperkt (MP4, MOV). De keuze hangt af van factoren zoals apparaatcompatibiliteit, bewerkingsworkflows, metadata-ondersteuning en streaming-eisen. Sommige containers bieden geavanceerde functies zoals meerdere audiotracks, ondertitels en hoofdstukken, terwijl andere eenvoudiger zijn maar bredere compatibiliteit bieden.

In combinatie met codecs, die de daadwerkelijke compressie bepalen, vormen wrapperformaten de transportlaag voor media. Een videobestand kan bijvoorbeeld video gecodeerd met H.264 of H.265 bevatten, samen met audio gecodeerd met AAC, verpakt in MP4 of MKV. Wrapperformaten spelen ook een rol bij archivering en uitzending, waar langdurige toegankelijkheid en metadata belangrijk zijn.