Woninggebruik

Woninggebruik is de manier waarop een woning feitelijk wordt gebruikt door de bewoners. Het geeft aan of een woning als hoofdverblijf wordt gebruikt, als tweede woning, als huurwoning of voor gemengd gebruik zoals wonen en werken. Het inzicht in het woninggebruik kan relevant zijn voor fiscale behandeling, verzekeringen, en regelgeving, en kan wijzigen bij een verandering in bewoning of eigendom.

Typische categorieën zijn: hoofdverblijf (de woning die men doorgaans het hele jaar door bewoont), tweede woning of vakantiewoning (niet als hoofdverblijf bewoond), en verhuurde woningen (waar de woning aan derden wordt verhuurd). Ook gemengd gebruik is mogelijk, zoals een woning met werkruimte of B&B-activiteiten, of tijdelijk leegstand.

Invloed op verplichtingen en rechten: de aard van het woninggebruik kan de fiscale behandeling beïnvloeden (bij voorbeeld eigenwoning-regelingen, of inkomsten uit verhuur), de dekking en premies van verzekeringen, en de toepassing van huur- en bouwregels. Verandering van gebruik kan meldings- of vergunningsplichten in de hand hebben en kan gevolgen hebben voor energielabels, onderhoudsnormen en gezondheids- en veiligheidsvoorschriften.

Beleid en planning: overheden monitoren en reguleren woninggebruik om woningbeschikbaarheid en woonkwaliteit te waarborgen. Dit kan leiden tot regels zoals beperkingen op kortetermijnverhuur, extra heffingen of vereisten voor hoofdverblijf bij bepaalde subsidies of kredieten.