Weefseldissectie

Weefseldissectie is het proces waarbij uit een biologisch weefsel dunne plakjes of snedes worden vervaardigd die geschikt zijn voor microscopische analyse. Het is een kernactiviteit in de klinische pathologie, histologie en biomedisch onderzoek, waarbij de structuur van cellen en weefsels bestudeerd wordt om diagnose, identificatie van afwijkingen of wetenschappelijk inzicht mogelijk te maken.

Tijdens het proces wordt het weefsel meestal gefixeerd om de structuur en samenstelling zo goed mogelijk te behouden. Daarna wordt het ingebed in een ondersteunende matrix, vaak paraffin en soms hars, waarna dunne snedes worden gesneden met een microtoom of cryostaat. De secties worden op glasplekken geplaatst en meestal gekleurd met histologische stainingstechnieken (bijvoorbeeld hematoxyline-eosin) om cellulaire kenmerken en weefselarchitectuur zichtbaar te maken. Bevroren secties kunnen in sommige gevallen worden gebruikt voor snelle diagnostiek, terwijl paraffine-embedded secties doorgaans voor uitgebreidere analyse bestemd zijn.

Er zijn verschillende benaderingen binnen weefseldissectie, waaronder standaard paraffin-embedment voor routinematige histologie, resin-embedding voor hogere resolutie en ultrastructuuranalyse, en cryosectioning voor snelle beoordeling. Toepassingen omvatten klinische diagnostiek, waarbij pathologen slides beoordelen, en biomedisch onderzoek, waar morphologie en afwijkingen bestudeerd worden. Kwaliteitscontrole vereist consistente snijdikte en correcte oriëntatie, en artefacten zoals vouwen, scheuren of ijsartefacten bij bevroren secties dienen te worden geminimaliseerd.