Vervormingstechnieken

Vervormingstechnieken is een verzamelnaam voor processen waarbij een materiaal plastisch vervormt om een gewenste vorm en afmetingen te verkrijgen, doorgaans met weinig of geen materiaalverwijdering. De technieken worden onderverdeeld in bulkvormen en plaatvervorming. Ze worden toegepast op metalen en soms op polymeren en composieten, en spelen een sleutelrol in sectoren zoals de auto-industrie, luchtvaart en constructie.

Bulkvormen omvatten onder andere smeden (open-die en gesloten-die), extrusie, rolvormen en trek- en samendrukkingsprocessen zoals trekbewerkingen en opdrukken. Deze processen verplaatsen significant materiaal en kunnen koud of warm worden uitgevoerd; warmere vormen verlagen de wrijvingsweerstand en vergroten de rekbaarheid.

Plaatvervorming omvat buigen, diepe trek (diep trekken), stempelen en ponsen van plaatmateriaal, en gespecialiseerde processen zoals hydroforming, spinvorming en incrementaal vormen. Bij plaatvervorming spelen wrijving, smeermiddelen en het ontwerp van gereedschap en matrijzen een cruciale rol voor kwaliteit en defectpreventie.

Uitrusting en procesparameters: de belangrijkste apparatuur omvat persen (mechanisch, hydraulisch en servo-gestuurd), matrijzen en gereedschappen, en soms meervoudige of gecontroleerde aandrijfsystemen. Belangrijke variabelen zijn temperatuur, slag en snelheidsprofiel, rek en spanning, wrijving en materiaaleigenschappen zoals buig- en rekgrenzen.

Kwaliteit en toepassingen: mogelijke defecten zijn scheuren, rimpeling, plooivorming en terugveren (springback). Vervormingstechnieken vereisen zorgvuldige ontwerpondersteuning, controle van toleranties en oppervlaktekwaliteit, en evaluatie van residuele spanningen. Toepassingsgebieden omvatten de auto-industrie, luchtvaart, bouw en consumentengoederen.