Verbeurdverklaring

Verbeurdverklaring is een maatregel uit het strafrecht waarbij de rechter bepaalt dat bepaalde goederen definitief onttrokken worden aan de betrokkene en toebehoren aan de Staat. De maatregel is bedoeld om criminele winsten te ontnemen en de instrumenten van misdrijven uit handen te nemen. Voorbeelden zijn opbrengsten uit strafbare feiten en voorwerpen die bij het plegen van een misdrijf zijn gebruikt of bedoeld waren daarvoor, zoals contant geld, voertuigen of gereedschappen.

Proceduur en randvoorwaarden: Verbeurdverklaring kan worden gevorderd in een strafprocedure door het Openbaar Ministerie en wordt door de rechtbank beslist. Er moet een voldoende oorzakelijk verband bestaan tussen het strafbare feit en het verbeurdverklaarde goed. Meestal volgt verbeurdverklaring op een veroordeling, maar in sommige gevallen kan de rechtbank ook besluiten tot verbeurdverklaring na een beslagprocedure of op basis van specifieke wettelijke bepalingen. De maatregel kan plaatsvinden naast of na andere instrumentele maatregelen zoals beslag en inbeslagname.

Gevolgen en rechtsbescherming: De verbeurdverklaarde goederen worden eigendom van de Staat. Derden die te goeder trouw eigenaar zijn geweest, kunnen onder bepaalde omstandigheden rechten doen gelden of aanspraak maken op terugbetaling of compensatie. Tegen een verbeurdverklaring kan in rechte beroep of hoger beroep worden ingesteld. Verbeurdverklaring geldt als een belangrijk instrument voor verliesstop van criminele baten en de afname van de financiële prikkel voor strafbaar gedrag.