Uitlooptoppen

Uitlooptoppen is een Nederlandse term die in hydrologie en waterbeheer wordt gebruikt voor de pieken in de uitstroming van een watersysteem na regenval of andere waterinvoer. Letterlijk betekent het “uitlooptoppen” en verwijst het naar de maximale afvoer die volgt op een hydrograph of de opening van een drainagepunt.

In de context van een rivier of stroomgebied verwijst het naar de piekafvoer, Qmax, die optreedt tijdens een regen- of smeltperiode. De timing en grootte van de uitlooptoppen zijn cruciaal voor het ontwerp van waterbouwkundige werken en voor het inschatten van overstromingsrisico’s. Ze worden afgeleid uit hydrologische modellen en meetgegevens van gaugingsstations.

Een andere betekenis is de fysieke afvoerpunt in een draineringsnetwerk of reservoir, waar water het bekken verlaat. De ligging en capaciteit van deze uitgangen beïnvloeden de vorm en hoogte van de uitlooptoppen in de hydrograph en de verdeling van debiet in het systeem.

In sommige contexten kan de term ook figuurlijk worden gebruikt om duidelijke pieken in een tijdreeks van uitstroming aan te duiden, bijvoorbeeld bij intensieve regenval of bij de werking van een mechanisch afwatersysteem.

Zie ook: hydrologie, hydrograph, piekafvoer (Qmax), piekdebiet, overstromingsrisico, drainage.