Transmissieparameters

Transmissieparameters zijn wiskundige grootten die de relatie beschrijven tussen de ingang en uitgang van een twee-poort netwerk. Ze geven een compacte representatie van hoe spanning en stroom zich tot elkaar verhouden aan beide zijden van het netwerk, en worden veel gebruikt bij de analyse en het ontwerp van elektronische en RF-circuits.

Er bestaan verschillende parametersets, afhankelijk van de toepassing. Veel gebruikte sets zijn Z-parameters (impedanties), Y-parameters (admittanties), H-parameters (hybrideparameters) en ABCD-parameters (transmissieparameters). Bij elk type geldt een matrixrelatie tussen de ingangs- en uitgangsvariabelen. Bijvoorbeeld bij Z-parameters geldt [V1; V2] = [Z11 Z12; Z21 Z22] [I1; I2], en bij ABCD-parameters geldt V1 = A V2 + B I2 en I1 = C V2 + D I2.

In high-frequency toepassingen worden vaak S-parameters gebruikt. Deze beschrijven de verhouding tussen geïntroduceerde en teruggekaatste golven bij referentieimpedanties en zijn bijzonder geschikt voor netwerken die via kabels met een karakteristieke impedantie worden gemeten.

Toepassingen en omzetting: transmissieparameters maken het mogelijk om netwerken in cascade te analyseren en om bouwstenen in systemen te combineren. Ze vereenvoudigen ontwerp- en afstemmingswerk, en maken omzetting tussen parametersets mogelijk via bekende formules of tabellen. Metingen gebeuren met netwerk- of vectornetwerkanalysers.

Beperkingen: de definities zijn frequentieafhankelijk en gelden onder aannames zoals lineariteit en tijdinvariantie; niet alle parametersets zijn geschikt voor alle typen netwerken, en omzetting tussen sets kan fouten introduceren als de voorwaarden niet worden nageleefd. Desondanks bieden transmissieparameters een veelzijdige en neutrale methode voor beschrijving en analyse van tweepoordnetwerken, vooral bij RF-ontwerp en systeemintegratie.