Tandepitheel

Tandepitheel is het gespecialiseerde epitheel van een zich ontwikkelend gebitselement en is afgeleid van het mondslijmvlies. Het vormt het enamel organ, het weefsel dat verantwoordelijk is voor de productie van glazuur. Het enamel organ ligt boven de dentine van de tand en werkt in nauwe samenwerking met de dental papilla en de folliculus.

Het enamel organ bestaat uit vier cellagen: het inner enamel epithelium (IEE), het outer enamel epithelium (OEE), de stellate reticulum (SR) en het stratum intermedium (SI). De cellen van het IEE differentiëren tot ameloblasten, die het glazuurmatrix secreto-opbouwen en mineraliseren. Het SR biedt een geleidelijke ruimte voor voeding en transport, terwijl het SI medeverantwoordelijk is voor de metabole ondersteuning van de ameloblasten tijdens glazuurvorming.

Tijdens de ontwikkeling van het gebitselement verandert het enamel organ uiteindelijk in de reduced enamel epithelium (REE), een dun epitheellaag die het als bescherming dienstdoet over het voltooide glazuur tot de eruptie van de tand. Bij wortelvorming vormen de Hertwig’s epithelial root sheath (HERS), ontstaan uit IEE en OEE, en leiden zij tot de vorming van de wortelstructuren. Restanten van epitheel kunnen achter in het parodontium blijven, bekend als epitheliale resten van Malassez.

Klinisch-relevante aspecten omvatten afwijkingen in de enamel organ zoals amelogenesis imperfecta, waarbij de glazuurvorming verstoord is, en de potentie van REE-restanten om dentigerende cysten te vormen bij uneruptie van tanden. Het tandepitheel speelt dus een cruciale rol in zowel de ontwikkeling als de eruptionele en pathologische processen van tanden.