Taakinterdependentie

Taakinterdependentie is een begrip uit de organisatietheorie dat verwijst naar de mate waarin taken en werkinspanningen van verschillende personen, functies of afdelingen afhankelijk zijn van elkaars bijdragen voor het gemeenschappelijke resultaat. Het bepaalt hoe werkzaamheden ontworpen en gecoördineerd moeten worden en beïnvloedt onder meer communicatie, besluitvorming en prestaties.

Historisch onderscheiden onderzoekers verschillende vormen van taakinterdependentie: pooled, sequential en reciprocal. Pooled interdependence betekent dat teamleden onafhankelijk aan afzonderlijke onderdelen werken en uiteindelijk een gezamenlijk eindresultaat leveren. Sequentiële interdependentie houdt in dat de output van de één de input van de volgende is, in een specifieke volgorde. Reciprocale interdependentie betekent dat werkers elkaars input nodig hebben in beide richtingen, met voortdurende terugkoppeling en samenwerking. Sommige modellen voegen bij hoge complexiteit ook comprehensive (of hoge) interdependentie toe, waarin vrijwel alle leden intensief met elkaar samenwerken en mutual adjustment noodzakelijk is.

Afhankelijkheid heeft invloed op het ontwerp van teams en werkprocessen. Lage interdependentie kan efficiëntie maximaliseren door standaardisatie en afzonderlijke taken, terwijl hoge interdependentie meer coördinatie, communicatie en flexibiliteit vereist. Mechanismen zoals duidelijke rolomschrijvingen, regelmatige afstemming, informatiesystemen, gezamenlijke doelen en een aangewezen integrator kunnen de samenwerking verbeteren. Verhoogde interdependentie gaat echter samen met hogere coördinatiekosten en kans op conflicten of bottlenecks als de afstemming ontbreekt.

Toepassingen zijn bijvoorbeeld in productie, projectmatig werk en softwareontwikkeling. Het begrip helpt bij het kiezen van teamsamenstelling, taakontwerp en coordinatie-instrumenten die passen bij de onderliggende taakstructuur.