Suikerspin

Suikerspin is een luchtige suikerconfectie die bestaat uit dunne, suikerdraden. Deze draden ontstaan doordat gesmolten suiker onder hoge snelheid door kleine gaatjes in een draaiende rotor wordt geperst. De uitgestoten draden koelen snel af en verzamelen zich op een stok of hoedje tot een pluizige, balvormige massa.

De samenstelling is meestal puur sucrose, soms aangevuld met invertsuiker of glucose, en met kleurstoffen en smaakstoffen. Het maken gebeurt in een speciale suikerspinmachine: de verwarmde suiker wordt in de draaias van de rotor gepompt en door talloze kleine gaatjes geperst. Terwijl de rotor draait, vormen de uitgestoten draden zich aan de buitenkant en worden ze op de stok opgevangen tot een grote, luchtige bal rondom de stok.

Historisch gezien ontstond de moderne suikerspin in de Verenigde Staten in de late negentiende eeuw. De tandarts William Morrison en de verkoper John C. Wharton ontwikkelden in 1897 een machine die gesmolten suiker in dunne draden kon spinnen. Zij presenteerden het concept onder de naam Fairy floss op de Wereldtentoonstelling van 1904 in St. Louis, waar het populair werd. In verschillende talen kent de lekkernij uiteenlopende namen: cotton candy (Engels), candy floss (Brits Engels) en barbe à papa (Frans). In het Nederlands is suikerspin de gangbare term.

Suikerspin is vooral geassocieerd met kermissen, pretparken en braderieën, waar het in diverse kleuren en smaken wordt verkocht. Het is voornamelijk suiker en levert veel calorieën en weinig voedingswaarde; overmatig gebruik kan bijdragen aan tandbederf. Daarnaast vormt het bij kleine kinderen een verstikkingsrisico door grote plukjes suiker.