Staalfabrieken

Staalfabriek is een industriële installatie of complex waar staal wordt geproduceerd uit ijzererts en/of recyclebaar staal. In de meeste gevallen verwijst de term naar geïntegreerde staalfabrieken, maar ook naar kleinere installaties die staal maken uit schroot.

Bij een traditionele geïntegreerde staalfabriek vindt de ijzerproductie plaats in een hoogoven, waar ijzererts, cokes en kalksteen worden gesmolten tot gietijzer. Dit gietijzer wordt vervolgens omgezet in staal in een basische zuurstofconverteer (BOF) of in een elektrische boogoven (EAF). Het resulterende staal wordt gegoten tot blooms, billets of slabs en daarna gewalst tot platen, balken, buizen of staalplaten.

Elektrische staalfabrieken richten zich vooral op recycling via de EAF-technologie. Door het smelten van schroot met elektriciteit kan staal worden geproduceerd met relatief lagere CO2-emissies dan in BOF-processen. EAF-fabrieken kunnen sneller reageren op schommelingen in de vraag en zijn vaak kleiner of actief in regio's met ruime toegang tot schroot.

Historisch gezien speelde de staalsindustrie een sleutelrol in de industriële revolutie en groeide in de twintigste eeuw uit tot een wereldwijde sector. Belangrijke ontwikkelingen omvatten de uitvinding van het Bessemer-proces en later de BOF-converter, die de productie snel mogelijk maakten.

Vandaag de dag zijn China, India, Japan, de Verenigde Staten en Europese landen de grootste producenten. De sector integreert winning, smelten, productie en logistiek in wereldwijde toeleveringsketens. Milieukaders richten zich op energiereductie, emissiereductie en betere recycling.