Softwareemulatie

Softwareemulatie is het proces waarbij de functionaliteit van een computersysteem of softwareomgeving wordt nagebootst met behulp van software op een ander hardwareplatform. Het doel is programma's die zijn geschreven voor een bepaalde architectuur of hardware draaiend te krijgen op een ander platform.

Er bestaan verschillende vormen. Volledige systeememulatie bootst de hele computer en alle randapparatuur na, zodat een gastbesturingssysteem op de host kan draaien. Applicatie-emulatie (user-mode emulatie) richt zich op het uitvoeren van individuele programma's zonder een volledige systeemvirtualisatie.

Emulators gebruiken technieken zoals interpretatie, dynamische binairvertaling en just-in-time (JIT) compilatie om instructies van de gastarchitectuur om te zetten naar de hostarchitectuur. Ook de emulatie van randapparatuur en timing vereist vaak gedetailleerde modelling, wat de complexiteit en het benodigde rekenwerk vergroot.

Toepassingen van softwareemulatie zijn onder meer retrocomputing en videogaming, compatibiliteit van legacy software op moderne systemen, softwareontwikkeling en -testen, en het draaien van besturingssystemen op hardware waarop ze oorspronkelijk niet werden ondersteund. Bekende voorbeelden zijn QEMU en Bochs voor systeememulatie, DOSBox voor DOS-software en MAME voor arcade­machines.

Belangrijkste uitdagingen zijn prestatie- en nauwkeurigheidsafwegingen, vooral bij nauwkeurig timing en randapparatuur. Beperkingen in hardware-ondersteuning, licentievoorwaarden en beveiligingsrisico’s bij het emuleren van sommige systemen spelen eveneens een rol.