Siberië

Siberië is een enorm geografisch gebied in Noord-Azië, grotendeels behorend tot Rusland. De regio strekt zich uit van de Oeral in het westen tot de Stille Oceaan in het oosten en omvat de noordelijke toendra en taiga. Het is zowel een natuur- als historisch en economisch begrip.

Siberië beslaat circa 13,1 miljoen vierkante kilometer, circa 9% van Rusland. Het wordt traditioneel onderverdeeld in West-Siberië, Midden-Siberië en Oost-Siberië, met delen in het Verre Oosten. Het klimaat varieert van continentaal subarctisch in de binnenlanden tot polair langs de noordkusten; grote delen liggen op permafrost.

De regio herbergt grote rivieren zoals de Yenisei, Ob en Lena. Baikal bij Irkutsk is een van ’s werelds grootste en oudste zoetwatermeren. Het landschap bestaat uit uitgestrekte taiga, toendra en bergketens, en permafrost beïnvloedt het aardoppervlak en ecosystemen.

Bevolking is dun en geconcentreerd langs rivieren en in steden. Siberië herbergt vele inheemse volkeren, zoals de Evenki, Nenets, Yakuts, Buryats en Chukchi, elk met eigen talen en culturen. Belangrijke steden zijn Novosibirsk, Omsk, Krasnoyarsk en Irkutsk.

De geschiedenis van Siberië omvat Russische verkenning en expansie vanaf de 16e eeuw, economische kolonisatie en strafkolonies. In de 20e eeuw speelde het een centrale rol in de mijnbouw, hout en in mindere mate olie en aardgas. De Trans-Siberische Spoorlijn verbood de regio met Rusland.

Vandaag is Siberië een belangrijke bron van olie, aardgas, steenkool en metalen, met een grote rol in de Russische economie. Milieu en demografie, inclusief permafrost-krimp en bevolkingsdaling in sommige gebieden, vormen uitdagingen voor de toekomst.