SPLwaarden

SPLwaarden, oftewel sound pressure level values, zijn meetwaarden voor de amplitude van geluidsgolven in de lucht en worden uitgedrukt in decibel (dB). Ze gebruiken een referentiedruk van p0 = 20 µPa (in lucht bij 1 kHz), zodat Lp = 20 log10(p/p0). Een hogere SPL betekent een grotere geluiddruk. SPL kan worden gerapporteerd als een momentopname of als tijdgewogen gemiddelden zoals Leq (equivalente continue geluidsniveau), Lmax en Lmin.

In de praktijk worden vaak frequentiegewichten toegepast om de menselijke gehoor te reflecteren. Het meest gangbare gewicht is A-gewicht, waardoor waarden als dBA ontstaan. Andere gewichten zijn C-gewicht (dBC) en Z-gewicht (ongewogen, dBZ). Hiermee worden bepaalde frequenties verschillen in gehoorheugen compenseren.

SPLwaarden worden toegepast in milieukunde, productmetingen en arbeidsveiligheid. Ze helpen bij het beoordelen van omgevingslawaai, geluidssignaturen van apparatuur en blootstelling aan geluid op werkplekken. SPL is een logaritmische maatregel: bijvoorbeeld een tienvoudige toename van geluiddruk leidt tot ongeveer een +20 dB stijging; eenzelfde dB-stijging levert geen lineaire toename in “luidheid”.

Typische waarden geven context: een stille kamer circa 30 dB; normaal gesprek rond 60 dB; druk verkeer in de stad vaak 70–85 dB; luide concerten of gereedschap 90–110 dB; de pijngrens ligt rond 120–130 dB. SPLwaarden hebben beperkingen: de maat is afhankelijk van frequentie en tijdsduur, en zegt niet rechtstreeks iets over de subjectieve luidheid. Voor risico- en voldoeningsdoeleinden worden daarom aanvullende metrics zoals Leq, Lden of blootstellingsoverwegingen gebruikt.