SPACstructuren

SPACstructuren verwijzen naar de structuur en werking van Special Purpose Acquisition Companies (SPACs) en hoe zij kapitaal aantrekken en later een fusie of overname voltooien met een privébedrijf, zodat dit bedrijf publiek wordt zonder een traditionele initial public offering (IPO).

Een SPAC is een beursgenoteerde entiteit zonder operationele activiteiten bij oprichting. Het wordt opgezet door sponsors en kapitaal wordt opgehaald via een IPO. Het doel is om binnen een afgesproken termijn (typisch 18 tot 24 maanden) een privébedrijf te vinden waarmee het kan fuseren of het kan overnemen. Het ingezamelde geld wordt in een trustrekening geplaatst en blijft daar totdat een deal wordt goedgekeurd of totdat de SPAC wordt ontbonden.

Belangrijke kenmerken van SPACstructuren zijn onder meer de governance door de sponsors, de mogelijkheid voor publieke aandeelhouders om tegen de nettovermogenswaarde (NAV) aandelen te redden als zij geen deal wensen, en de vereiste goedkeuring van fusies door aandeelhouders. Bij succesvolle overname verandert de SPAC in een reguliere beursgenoteerde entiteit nadat de combinatie met het doelwit voltooid is; de historische SPAC bestaat dan niet meer als aparte entiteit.

Variaties in SPACstructuren komen vaak voor via aanvullende financiering zoals private placement in public equity (PIPE) en de uitgifte van warrants. Sponsors ontvangen doorgaans een promoot- of founder stake van een aanzienlijk deel van het uiteindelijke aandelenkapitaal bij succes, wat incentives creëert maar ook potentieel belangenconflict kan introduceren.

Regulering en toezicht variëren per rechtsgebied, maar in veel markten vallen SPACs onder effectenregelgeving en beurswaakhonden. Kritische onderwerpen zijn transparantie, belangenconflicten en de aantrekkelijkheid van de voorwaarden voor beleggers.