SIMkaart

Een SIM-kaart (Subscriber Identity Module) is een smartcard die in mobiele apparaten wordt geplaatst om de identiteit van de abonnee aan het netwerk te bevestigen en toegang te geven tot spraak, sms en datapakketten. De kaart bevat gegevens die het netwerk gebruiken voor authenticatie en autorisatie, en kan ook dienstinstellingen en persoonlijke gegevens zoals contacten opslaan.

Een SIM-kaart vertegenwoordigt onder meer de IMSI (subscriber identity), een Ki ( authenticatie- sleutel) en de ICCID (kaartidentificatie). Met deze gegevens kan het netwerk de abonnee identificeren, beveiligen en roaming mogelijk maken. Het gebruik van een PIN- en optionele PUK-code biedt extra beveiliging tegen misbruik bij verlies of diefstal.

Fysieke vormen en provisioning

Historisch gezien kwamen SIM-kaarten in verschillende formaten: miniSIM (2FF), microSIM (3FF) en nanoSIM (4FF). Tegenwoordig gebruiken veel apparaten nanoSIM, terwijl steeds vaker een eSIM wordt toegepast. Een eSIM is embedded, volledig programmeerbaar en kan op afstand door de operator worden geactiveerd of gewijzigd zonder een fysieke kaartwissel.

Functie en toepassingen

SIM- en eSIM-technologie vormen de basis voor netwerktoegang en beveiliging in mobiele communicatie. Ze maken het mogelijk om van operator te wisselen zonder fysieke SIM-wissel via remote provisioning, met behoud van identiteit en dienstbeschikbaarheid. Naast traditionele mobiele telefoons worden eSIMs ook gebruikt in tablets, wearables en sommige laptops, wat ruimtewinst en grotere flexibiliteit oplevert.

Zie ook

Slotopmerking: de SIM-architectuur en beveiligingsmechanismen evolueren voortdurend met de opkomst van IoT en voltooiing van 5G-diensten.