SARbeelden

SARbeelden zijn beelden verkregen met Synthetic Aperture Radar (SAR), een actief radarsysteem op satellieten of vliegtuigen. In tegenstelling tot optische sensoren vereisen SAR-systemen geen zonlicht en kunnen ze dag en nacht verschijnen, en door wolken en neerslag heen. Het instrument zendt microgolfpulsen uit en meet de teruggekaatste energie van het aardoppervlak. De intensiteit en textuur van het teruggekaatste signaal bevatten informatie over oppervlaktetypen, vochtgehalte en structuur op verschillende diepten.

De beeldkwaliteit en resolutie hangen af van golflengte, invalshoek en de gekozen beeldmodus. Veelvoorkomende modi zijn Stripmap, Spotlight en Interferometric Wide (IW). SAR kan ook worden toegepast in varianten zoals InSAR (interferometrische SAR) voor het meten van relatieve oppervlakverplaatsingen en PolSAR (polarimetrische SAR) voor het afleiden van materiaalkenmerken. De belangrijkste kwantitatieve maat is de backscattercoëfficiënt (bijv. sigma0), die varieert met oppervlaktestructuur en vocht. Beelden bevatten speckle, een speels ruisineffect dat tijdens verwerking vaak wordt verminderd maar inherent blijft.

Voor verwerking worden radiometrische calibratie en geometrische correctie toegepast, gevolgd door ortho-rectificatie om SARbeelden te koppelen aan exacte kaartcoördinaten. Producten worden vaak aangeduid als Level-1 (gecalibreerde, geortho-teerde data) en Level-2 (afgeleide informatie zoals blootstelling of dwarsdoorsnede). Bekende platforms zijn onder meer Sentinel-1, TerraSAR-X/TanDEM-X, COSMO-SkyMed en Radarsat. Sentinel-1 biedt open access tot SARbeelden.

Toepassingen omvatten landgebruik en bosbouwmonitoring, landbouw, hydrologie en rampenbeheer. SARbeelden zijn waardevol bij het volgen van overstromingen, aardverschuivingen en aardbevingsschade, en bij tijdreeksenanalyse om veranderingen in het landschap te detecteren. De interpretatie vergt specialistische kennis wegens de complexe relatie tussen backscatter en oppervlakte-eigenschappen.