Rendementseisen

Rendementseisen zijn het minimumrendement dat een belegger of onderneming aan een investering verlangt, rekening houdend met het risico, de termijn en de alternatieve beste belegging. Ze fungeren als referentiepunt bij investeringsbeslissingen en waarderingen en worden doorgaans uitgedrukt als een jaarlijks percentage.

Hoe rendementseisen worden bepaald, varieert naar type investering. Voor aandelen wordt vaak het Capital Asset Pricing Model (CAPM) gebruikt: rendementseis = risicovrije rente + bèta × (marktrendement − risicovrije rente). Voor projecten of ondernemingen kan de disconteringsvoet de rendementseis aangeven, meestal de gewogen gemiddelde kostprijs van kapitaal (WACC) of een aparte drempelwaarde (hurdle rate). Factoren die de hoogte ervan beïnvloeden zijn onder meer het risicoprofiel van de investering, liquiditeit, fiscale en valutarisico’s, en macro-economische omstandigheden.

Toepassing: rendementseisen worden gebruikt bij kapitaalsallocatie en waardering door kasstromen te verdisconteren tegen de gekozen disconteringsvoet. Als de netto contante waarde positief is of de interne opbrengtvoet hoger ligt dan de rendementseis, wordt de investering als aantrekkelijk beschouwd; anders niet. De hoogte van de rendementseis kan per belegger en per soort project verschillen en wordt vaak aangepast naar gelang het risicoprofiel.

Let wel: rendementseisen zijn schattingen en onderhevig aan onzekerheid en biases. Veranderingen in marktomstandigheden, nieuwe informatie en veranderde risico-inschattingen kunnen leiden tot aanpassing van de vereist rendementseis.