Remassistentie

Remassassistentie is niet een algemeen vastgestelde term in Nederlandse medische literatuur. In veel gevallen kan het gaan om een niet-standaard spelling of een regionaal begrip dat verwijst naar ondersteuning tijdens reanimatie- of levenstoetsprocedures. Wanneer het woord wordt gebruikt, verwijst het doorgaans naar de rol van iemand die niet de hoofdbehandelaar is maar wel bijdraagt aan het reanimatietraject.

De taken die aan remassistentie worden toegekend, variëren per instelling en land. In het algemeen omvat het onder andere het voorbereiden en doorgeven van instrumenten en apparatuur, het bedienen van defibrillatiemiddelen, het klaarmaken en toedienen van medicatie onder supervisie, het instellen en monitoren van vitale functies, en het vastleggen van gebeurtenissen tijdens de situatie. Daarnaast speelt communicatie met het team en het coördineren van de workflow een belangrijke rol. De precieze verantwoordelijkheden hangen af van de lokale protocollen en de achtergrond van de persoon (bijv. verpleegkundige, medisch technicus of paramedicus).

Training en kwalificaties richten zich meestal op basisreanimatie (BSL) en, afhankelijk van de functie, geavanceerde levensondersteuning (ALS). Teamtraining, simulatie en regelmatige bijscholing zijn gangbaar om effectief teamwork en patiëntveiligheid te waarborgen.

Remassistentie is geen vervanging voor bevoegd gekwalificeerde artsen of verpleegkundigen; de rol vindt plaats onder supervisie en binnen afgebakende taken met aandacht voor wettelijke aansprakelijkheid en ethische grenzen.

Zie ook: reanimatie, ACLS, BLS, resuscitatie richtlijnen, code blauw.