Reliefdruk

Reliefdruk, ook wel hoogdruk genoemd, is een drukkunst waarbij het beeld ligt op een verhoging ten opzichte van de achtergrond. Inkt blijft op de verheven delen achter en de uitgesneden vlakken nemen geen inkt op, waardoor het afgedrukte beeld op het papier verschijnt.

De belangrijkste vormen van reliefdruk zijn houtsnede (houtblokwaar de afbeelding op het oppervlak van het blok wordt uitgesneden), houtgravure of houtengraving (veelal met end-grain hout en fijnere lijnen), en linocut/linoleum snede (waarbij linoleum als blok dient). Deze technieken delen het principe dat de niet-geïnkte delen verwijderd zijn en de overgebleven verheven delen drukken af. Moderne makers combineren vaak meerdere blokken of gebruiken reductiedruk (waarbij het blok versmelt en meerdere vlakken in één aanzet bedekt).

Het proces omvat meestal: een ontwerp maken, het ontwerp op het blok overbrengen, het blok uitkerven, inkt aanbrengen met een roller en vervolgens op papier afdrukken met een pers of handdruk. Voor kleurafdrukken worden vaak meerdere blokken of registratietechnieken gebruikt, zodat verschillende kleuren op elkaar worden geperst.

Reliefdruk onderscheidt zich van andere druktechnieken zoals intaglio (waar afbeelding in het blok is geëtst of gekerfd), lithografie (een planografische techniek) en zeefdruk (waar het beeld op een zeef wordt geperst). In de kunstgeschiedenis komen reliefdrukken breed voor: Europese middeleeuwse bookillustraties, Japanse ukiyo-e-blockprints, en moderne kunstenaars die het medium voor expressie en reproductie gebruiken. Tegenwoordig blijft reliefdruk actief in grafische kunsten, educatieve projecten en hedendaagse kunstproducties.