Regeneratieve

Regeneratieve benaderingen zijn overkoepelende concepten die gericht zijn op het herstellen of verbeteren van functies door regeneratie. Ze komen voor in verschillende vakgebieden, zoals regeneratieve geneeskunde, regeneratieve landbouw en regeneratief ontwerp en engineering. Het kernprincipe is om structurele en functionele integriteit van systemen te herstellen in plaats van uitsluitend schade te behandelen.

Regeneratieve geneeskunde richt zich op het herstellen van beschadigd weefsel of organen met behulp van stamcellen, biomaterialen, groeifactoren en gentherapie. Voorbeelden zijn weefseltechnieken en de kweek van miniatuurorganen (organoïden) die onderzoekers helpen de werking van behandelingen te bestuderen en te verbeteren. Regeneratieve landbouw streeft naar betere bodembalans, biodiversiteit en veerkracht van landbouwsystemen door praktijken zoals minimale bodembewerking, dekgewassen, gewasrotatie en agroforestry met beheerde beweiding.

Regeneratief ontwerp en engineering verwijzen naar ontwerpbenaderingen die materialen en constructies opleveren met zelfherstellend vermogen, aanpassingsvermogen of lage milieu-impact, vaak gekoppeld aan circulaire economie en biogebaseerde materialen. De ontwikkelingen brengen uitdagingen mee op het gebied van regelgeving, veiligheid, langetermijneffecten, kosten en eerlijke toegang. Regeneratieve benaderingen bieden potentieel voor duurzame gezondheidszorg, voedselzekerheid en klimaatbestendigheid, maar vragen om robuust bewijs, interdisciplinaire samenwerking en verantwoord beleid.