Pijpleidingsvervoer

Pijpleidingsvervoer is het transport van vloeistoffen en gassen via gesloten pijpleidingen over land of zee. Het wordt gebruikt voor het verplaatsen van ruwe olie, aardolieproducten, aardgas, chemicaliën, water en slurry tussen bronnen, raffinaderijen, opslagfaciliteiten en afnemers. Pijpleidingen kunnen onshore, offshore of ondergronds liggen en bestaan vaak uit lange netwerken met pomp- of compressiestations, kleppen, meters en beheerssystemen.

De werking berust op gecontroleerde stroming onder druk. Bij gas en bepaalde vloeistoffen zijn compressie en drukregulering essentieel, terwijl liquide transport vaak via pompstations verloopt. Voor kwaliteitscontrole en onderhoud wordt gebruikgemaakt van pigging-technieken om de leidingen te reinigen en te inspecteren, en van geavanceerde leak- en flow-detectiesystemen.

Voordelen van pijpleidingsvervoer zijn onder meer een hoge transportcapaciteit en een lagere energiekost per eenheid vergeleken met weg- of spoorvervoer, minder verkeersknopen en minder uitstoot per verplaatsing. Nadelen zijn de hoge aanleg- en onderhoudskosten, lange realisatietijden en de potentiële gevolgen bij lekkages, met name voor milieuschade en veiligheid.

Het pijpleidingsvervoer valt onder nationale regelgeving en internationale normen die ontwerp, constructie, exploitatie en nooddiensten regelen. Sectoren hanteren streng onderhoud- en inspectieprocedures, veiligheidsplannen en noodrespons.

Voorbeelden van toepassingen zijn gasnetwerken, olie- en olieproductenvervoer, chemische transportsystemen en waterinfrastructuur. Ontwikkelingen zoals CO2-transportsystemen en CCS-projecten vergroten ook het belang van pijpleidingen als transportnetwerk.