Pengervasking

Pengervasking, vaak aangeduid als het witwassen van geld, is het proces waarbij de opbrengsten uit strafbare feiten zodanig worden gereorganiseerd dat hun criminele herkomst niet langer herkenbaar is. Het doel is om illegale gelden aan het legale economische circuit te laten deelnemen zonder verdachtmaking. Het begrip heeft wereldwijd aandacht vanwege de risico’s voor financiële stabiliteit, integriteit en publieke middelen.

Typische fasen zijn plaatsing, lagenvorming en integratie. Plaatsing brengt contant geld of andere opbrengsten onder in het financiële systeem. Lagenvorming omvat het gebruik van meerdere transacties en tussenpersonen om herkomst te verhullen. Integratie maakt de middelen weer beschikbaar voor legitieme doeleinden.

Veel gebruikte methoden (hoog-niveau) omvatten contant geld in cash-intensive bedrijven, het opzetten van zogenoemde shell- of tussenmaatschappijen, handel met valse facturen, grensoverschrijdende transfers en offshore structuren, evenals het gebruik van virtuele activa en andere innovatieve kanalen.

Effecten zijn onder meer de ondermijning van de integriteit van financiële markten, het faciliteren van criminaliteit en corruptie, het aantasten van belastinginkomsten en het ondermijnen van overheidsdiensten en governance.

Regelgeving en handhaving richten zich op AML/CFT: landen voeren regels in met KYC (ken je klant), risicogebaseerde due diligence en de melding van ongebruikelijke transacties. Internationale normen zoals FATF bevorderen toezicht en samenwerking tussen instellingen en opsporingsdiensten.

Uitdagingen en trends omvatten de grensoverschrijdende aard, verborgen eigendomsstructuren en het toenemende gebruik van digitale betaalmiddelen en cryptovaluta, waardoor toezicht complexer wordt.