POSIXstandaard

POSIXstandaard verwijst naar de POSIX-familie van normen voor besturingssysteeminterfaces en opdrachtregelhulpprogramma’s. Ontstaan in de jaren tachtig onder leiding van IEEE als onderdeel van IEEE 1003, definieert POSIX een draagbare interface waardoor software beter op verschillende Unix-achtige systemen kan worden uitgevoerd. De Open Group beheert de merkrechten en conformiteitskaders binnen de Single UNIX Specification, en ISO/IEC publiceert internationale versies als ISO/IEC 9945.

De belangrijkste onderdelen zijn POSIX.1, waarin de systeemeigen interfaces en de C-bibliotheek staan, en POSIX.2, die de shell en basishulpprogramma’s definieert. Er bestaan aanvullende delen zoals POSIX.1b en POSIX.1c voor real-time functies en POSIX‑threads voor multithreading. De normen behandelen onderwerpen als bestanden, processen, signalen, tijdbeheer en foutafhandeling, met als doel platformonafhankelijk gedrag te waarborgen.

Beheer en ontwikkeling: de oorspronkelijke IEEE-normen zijn verder ontwikkeld en gepubliceerd via The Open Group als onderdeel van de Single UNIX Specification; ISO/IEC 9945 fungeert als internationale versie. Conformiteit wordt doorgaans aangetoond door OS-implementaties als POSIX-conform of via UNIX-merkclaims.

Impact en praktijk: veel grote Unix-achtige systemen zoals Linux, macOS en BSD-varianten implementeren aanzienlijke delen van POSIX. De standaard bevordert interoperabiliteit en portabiliteit van software, met name voor systeem- en hulpprogrammatuur. In de praktijk kunnen details per platform verschillen, en sommige real-time en uitgebreide uitbreidingen worden niet altijd volledig ondersteund. Windows biedt beperkte POSIX-ondersteuning via subsysteemachtige oplossingen en via Windows Subsystem for Linux.