Oplossingsresolutie

Oplossingsresolutie is een concept in probleemoplossing en optimalisatie dat verwijst naar het proces waarbij een probleem wordt omgezet in één of meerdere realiseerbare of optimale oplossingen, en waarin wordt vastgesteld welke oplossing het beste voldoet aan de gestelde doelstellingen en beperkingen.

Het begrip wordt gebruikt in domeinen zoals operations research, wiskunde, informatica en engineering, en in kunstmatige intelligentie bij planning en beslissingsondersteuning. Oplossingsresolutie kan zowel exact als heuristisch plaatsvinden: bij exacte resolutie streeft men naar het globale optimum met behulp van wiskundige modellen en solvers (bijv. lineaire programmering, integer programming); bij heuristische resolutie zoekt men naar bruikbare oplossingen binnen redelijke computertijd, vaak met metaheuristieken of lokale zoekmethoden.

Het proces omvat doorgaans: probleemdefinitie, generatie of verkenning van mogelijke oplossingen, evaluatie tegen een doelstellende functie en constraints, selectie van de beste oplossing of een set van opties, en verificatie of implementatie. Bij multi-criteria problemen kan oplossingsresolutie leiden tot een Pareto-front of het kiezen van een compromisoplossing na gewichten of rangordening.

Ook kan de term verwijzen naar de numerieke resolutie of precisie waarmee een oplossing wordt weergegeven, bijvoorbeeld tolerantiegrenzen in algoritmen. Oplossingsresolutie vormt daarmee de kern van besluitvorming en modellering: zij bepaalt wat telt als een bevredigende oplossing, hoe die wordt gevonden en hoe die wordt bevestigd.