NATdoorvoer

NAT doorvoer, ook wel NAT traversal of NAT passthrough genoemd, is een verzamelterm voor technieken die communicatie mogelijk maken tussen apparaten die zich achter een NAT bevinden en netwerken buiten die NAT. NAT, of Network Address Translation, vertaalt private IP-adressen naar publieke adressen, waardoor inkomende verbindingen vaak geblokkeerd zijn. Doorvoer-methoden proberen dit obstakel te omzeilen zonder de NAT volledig uit te schakelen.

NAT werkt door adres- en poortvertaling; uitgaande verbindingen zijn meestal haalbaar, inkomende niet zonder handmatige poort-forwarding of speciale protocollen. Het type NAT (bijv. statisch, PAT, symmetrisch) beïnvloedt hoe gemakkelijk traversal mogelijk is.

Veelgebruikte technieken zijn STUN (Session Traversal Utilities for NAT), ICE (Interactive Connectivity Establishment) en TURN (Traversal Using Relays around NAT). Deze methoden helpen apparaten hun openbare adres te achterhalen en verbindingen op te zetten, of verkeer via een relay-server door te sturen. Ook instellingen zoals UPnP IGD (NAT- of firewall-mogelijkheden op gateways) en NAT-PMP/PCP kunnen poorten openen. UDP hole punching is een veel toegepaste methode bij peer-to-peer verkeer.

Toepassingen van NAT doorvoer omvatten VoIP en videocommunicatie, online gaming, P2P-bestandsdeling en VPN-achtige verbindingen waarbij directe inbound-verbindingen nodig zijn of via een relay sneller en directer verkeer kan worden opgezet.

Beperkingen en beveiliging: traversal werkt niet altijd bij alle NAT-typen; symmetrische NAT is bijzonder lastig. Sommige netwerken blokkeren UDP-verkeer of hanteren streng firewallbeleid. Het gebruik van relay-servers verhoogt latency en vereist extra middelen. Het openstellen van poorten of UPnP kan de beveiliging verlagen doordat interne apparaten direct bereikbaar worden vanuit het internet.

Zie ook: NAT, port forwarding, UPnP, NAT-PMP, PCP, STUN, TURN, ICE, UDP hole punching.