Mikrodiensten

Mikrodiensten is een architecturale stijl voor softwareontwikkeling waarbij een applicatie is opgebouwd uit een verzameling kleine, losjes gekoppelde services. Elke dienst heeft een duidelijke taak rondom een specifieke business capability en kan onafhankelijk worden ontwikkeld, uitgerold en geschaald. De services communiceren via lichte protokollen zoals HTTP/REST of gRPC en maken vaak gebruik van asynchrone evenementen of berichten om gegevens uit te wisselen.

Belangrijke kenmerken zijn onafhankelijke deployables, duidelijke grenzen rond elke dienst (bounded context) en een voorkeur voor autonome teams die de volledige levenscyclus beheren. Technologieën worden vaak gemengd binnen een service, waardoor containerisatie (bijv. Docker) en orkestratie (bijv. Kubernetes) gangbaar zijn. De communicatie is meestal contractgedreven via API’s en data wordt vaak per service beheerd.

Architectuur draait om duidelijke grenzen en communicatiepatronen. Systemen zijn vaak event-driven of request-driven, met asynchrone berichten en pub/sub. Data wordt meestal per service beheerd, wat leidt tot eventual consistency. Voor cross-service transacties worden patronen zoals sagas toegepast, met choreography of orchestration om uiteindelijk consistente resultaten te bewerkstelligen.

Voordelen omvatten hogere schaalbaarheid, wendbaarheid en veerkracht door isolatie van fouten. Teams kunnen sneller innoveren en verschillende technologieën kiezen per dienst. Nadelen zijn toegenomen operationele complexiteit, de noodzaak van uitgebreide monitoring en tracing, en uitdagingen bij data-consistentie en gedistribueerde transacties. Beveiliging, logging en governance vragen extra aandacht.

Implementatie en praktijk: begin met een gefaseerde migratie van een monolithische applicatie naar mikrodiensten en gebruik containerisatie, CI/CD, service discovery, observability en geautomatiseerde logging. Plaats een API-gateway voor beveiliging en routing en maak gebruik van circuit breakers en back-pressure. Houd rekening met organisatiecultuur en kies designpatronen (saga, choreography versus orchestration) op basis van use case en datamodel.